Slecht verstaan door gehoorverlies. De ander voelt zich niet altijd serieus genomen als degene met gehoorverlies niet zegt dat hij het niet verstaan heeft. Hoe zit dat eigenlijk? Een gsprek met Jan en John.

Jan gokt maar wat John gezegd heeft

‘Het is alsof hij mij niet serieus neemt, alsof ik niet meer belangrijk ben voor hem.’ John zegt het met een diepe zucht, zijn slechthorende partner Jan zit schuin tegenover hem. ‘Hij verstaat me gewoon vaak niet, ook niet als ik eerst zijn aandacht vraag. En in plaats van dat hij dan zegt dat hij me niet verstaat, gokt hij maar gewoon wat. Dat levert irritante gesprekken op. Als ik over thee begin, begint Jan over de vakantie. Pure kolder. Jan zegt eigenlijk nooit dat hij me niet volgt.’

Hij doet het júist om John serieus te nemen

Ik kijk naar Jan, terwijl ik naar het verhaal van John luister. Zijn gezichtsuitdrukkingen wisselen snel. Het valt me op dat hij licht ineenkrimpt. ‘Hoe is dat voor jou, wat John zegt?’ vraag ik hem. ‘Ik jou niet serieus nemen? Ik neem je pas niet serieus als ik wél telkens om herhaling vraag. Dat is pas irritant voor jou. Bovendien weet ik niet altijd wat ik niet versta. En hoe gaan we het dan oplossen?’

Het is niet meer zoals vroeger. En dat doet pijn

Jan en John praten verder. Ik stel af en toe een vraag en observeer. Als ik Jan vraag hoe het voelt om om herhaling te vragen, kijkt hij me recht aan. ‘Ronduit klote. Het doet pijn. Het is niet meer als vroeger. Wij zijn niet meer als vroeger.’ Ik zeg even niets. Jans gezicht licht op. ‘Jij snapt het, dat weet ik gewoon, je hoort zelf ook niet goed.‘

Jan past zich aan: slecht horen is zíjn probleem, toch?

Jan vertelt dat hij er nog nooit over nagedacht heeft dat anderen last kunnen hebben van zijn slechthorendheid. Hij heeft gehoorverlies, dat is van hem. Niet van anderen. Dus hij moet dat alleen oplossen, zonder anderen om hulp te vragen. Dus past hij zich constant aan. Maar dat gaat niet altijd goed. Hij weet niet altijd wat hij niet verstaan heeft. En soms denkt hij John wel goed verstaan te hebben en dan blijkt dat dat niet zo is. Allemaal zijn eigen probleem, vindt Jan.

Maar John wil het wél horen als Jan hem niet verstaat

Ik hoor John zuchten. ‘Zég het nou gewoon als je me niet verstaat. Dan wéét ik dat tenminste. Nu denk ik dat je weet wat ik je vertelde en dan blijkt telkens weer dat dat niet zo is. Ik ben er zo moe van. Als je het nou gewoon zegt, dan weet ik als je de plank misslaat dat jij zelf niet wist dat je het niet goed verstond. Dan kunnen we tenminste allebei iets doen om elkaar zo goed mogelijk te begrijpen.’

Gehoorverlies heb je niet alleen, maar samen

Jan en John maken samen de afspraak dat Jan om herhaling gaat vragen als hij John niet verstaat. En John zal rustig de tijd nemen om te herhalen wat Jan niet verstaan heeft.  ‘Gek’, zegt Jan, ‘nog nooit over nagedacht, dat je gehoorverlies niet alleen hebt maar samen. Ik dacht altijd dat het mijn probleem is, omdat ik slechthorend ben en John niet. Maar doordat wij samen zijn, is mijn gehoorverlies ook zijn probleem.’

Ze vinden samen hun oplossingen

Met vertrouwen zie ik ze samen vertrekken. Een eerste stap is gezet om elkaar meer te vinden, samen praten over wat gehoorverlies met je doet. De week daarna zegt Jan het tegen John als hij de vraag over thee niet verstaat. John herhaalt en wijst naar de waterkoker. Meestal gaat dat goed. En soms, soms gaat het toch ineens over de vakantie. Daar komen ze uit. Samen.

Slecht verstaan door gehoorverlies.

Mijn naam is Anke Heij. Ik begeleid mensen naar goed leven en werken met gehoorverlies. Slecht verstaan door gehoorverlies kun je op verschillende manieren mee omgaan. Er kan vaak veel meer dan je denkt. Wil jij hierover in gesprek? Plan dan een gratis sessie in waarin ik met je meedenk en je tenminste 3 tips geef waar je mee verder kunt.