Je hebt een vergadering in je agenda staan. Daar zie je vooraf al tegenop. Kun je wel genoeg verstaan om mee te praten? Collega’s verwachten dat je volop inbrengt, hoe doe je dat als wat ze zeggen als blur klinkt. Je zou je zo graag willen focussen op de inhoud, lukt dat door je gehoorverlies niet.

Voor je werk moet je nou eenmaal bellen. Maar ook al stream je rechtstreeks op je hoortoestellen, vraag je of mensen hun namen, adressen en getallen willen spellen, het helpt niet. Je hoort klanken. dat is het dan. Dat kost bakken met energie. Thuis heb je geen energie meer voor je gezin of vrienden en vaak is je dag om een uur of drie zelfs al op.

De kantoortuin. Collega’s die van achter schermen naar je praten. Volop geklets om je heen. Je bent superalert, om niets te missen. Straks hebben ze het tegen jou en sla je met je antwoord de plank mis.

Social talk is zó moeilijk te verstaan tegenwoordig! Je zou graag meepraten met je collega’s. Maar als ze iets tegen je zeggen, hoor jij vooral het malen van de bonen van het koffie-apparaat. Bloedirritant. Dan vraag je om herhaling of je knikt domweg: ‘ ja’ .

Je geeft een presentatie voor een grote groep collega’s. `s Nachts zweet je al peentjes. Presenteren kun je als de beste. Maar verstaan van de antwoorden is a hell of a job. Je twijfelt of je je er doorheen bluft of een collega voorin vraagt de reacties uit de zaal te herhalen.