Over mij

Mijn naam is Anke Heij. Bijna 15 jaar mocht ik werken als tolk Nederlandse Gebarentaal. Totdat… ik zelf plotseling slechthorend werd en daarmee ook mijn werk en bedrijf verloor.

Als tolk werkte ik samen met dove en slechthorende mensen. Zélf slechthorend zijn, maakte ineens alles anders. Dat wat ik gewend was, was ineens weg. Makkelijk mijn gesprekspartners kunnen horen, de vanzelfsprekendheid waarmee contact met anderen gaat. Op gehoor navigeren in het verkeer. Muziek klonk ineens anders. Ik werd sneller moe, omdat luisteren inspanning kost. Ook in een rustige omgeving kost luisteren voor slechthorenden meer energie, blijkt uit onderzoek. Mijn wereld mocht ik dus opnieuw uitvinden.

Mijn audicien vroeg of ik tevreden was met de instelling van mijn hoortoestellen. Ik had geen flauw idee. Was er meer uit te halen? Is dit het maximale? Ik wist wel dat ik ook met hoortoestel op rechts lastig kan verstaan wat gezegd word. Het geluid vervormt en er missen stukjes. De hoortoestelreclames waarin gesuggereerd wordt dat een hoortoestel alles oplost, bleken niet waar te zijn. Er werd alleen versterkt wat er nog was.

Ik stelde mezelf veel vragen. Hoe kan ik met minder energie blijven doen wat ik graag doe? Wat kan ik bijleren om dat doel te bereiken? Hoe kan ik de woorden vinden om op een positieve manier aan anderen te zeggen wat me helpt in communicatie?

Mijn partner, familie en vrienden wilden me graag helpen. Maar ik ontdekte al snel dat ze dat alleen konden als ik onder woorden bracht wat ik precies nodig had. En dat wist ik zelf vaak niet. Daarom ging ik op zoek, om dat zelf te leren begrijpen.

Ik las, ik volgde trainingen rondom gehoorverlies en werk en ontdekte dat er technische hulpmiddelen bleken te bestaan die mij hielpen om anderen makkelijker te verstaan zodat het mij minder energie kostte. En ik observeerde mezelf en besteedde ook volop aandacht aan mijn verdriet. Ik ontdekte dat ik graag schreef en dingen goed kon verwoorden.

Mijn werken en leven met gehoorverlies kost me nu veel minder energie. Met de juiste hulpmiddelen kan ik weer uit eten met mijn lief of een vriendin, terwijl ik ze makkelijker versta. Mijn werk is ontspannener geworden, doordat ik minder hard hoef te werken om te horen wat gezegd wordt. Ik neem vaker luisterpauzes en hou in mijn weekplanning rekening met voldoende afwisseling tussen luisteren, pauzes en activiteiten die energie geven. Ik heb daardoor meer energie gekregen voor wat me lief is buiten mijn werk. Ik sta weer voor groepen om training en voorlichting te geven. Eerst met tolk, maar met een werpmicrofoon ook weer zonder tolk. Dat geeft me een gevoel van vrijheid.

En soms, als ik met grotere groepen werk of als er erg veel rumoer is zoals op het verjaardagsfeestje van mijn ouders, zet ik wel een tolk in. Mijn moeder zei me in tijden niet zo ontspannen gezien te hebben op een feestje.

Wat echt bij mij hoort is, dat:

►Ik heel flexibel ben, en binnen die flexibiliteit toch structuur weet vast te houden. Een cursist noemde dat ooit ‘flexibele strengheid’.

►Ik durf te benoemen wat ik zie bij anderen, wat me niet altijd aardig maakt. Ik kan erg direct zijn. Mensen vertellen me dan later dat dat was wat ze nodig hadden om een nieuwe stap te zetten. En sommige mensen vinden die directheid super lastig.

►Ik -als iets echt belangrijk voor me is- net zolang doorzoek en vragen stel hoe iets wel kan en ik pas stop als ik zeker weet dat het niet kan.

Als je mij een beetje zou kennen, weet je dat:

►Ik graag uren rondzwerf in de natuur. Daar is zoveel moois te zien. Plantengallen vind ik fascineren, de mooiste en gevarieerdste ‘kraamkamers’ die er zijn.

►Ik als natuurgids ook groepen meeneem de natuur in.

►Ik vaak hoor van mensen dat ze zich bij me thuis voelen. Dan vertellen ze me dingen waarvan ze zeggen die niet snel aan anderen te vertellen.

►Ik hou van kampvuur onder een sterrenhemel.

►Ik weer gaan ondernemen met gehoorverlies super spannend vond en dat in Kunst van het mogelijke toch doe, omdat angst maar voor even is en spijt voor altijd.

►Ik graag schrijf en dicht, over alles wat ons leven ons leven maakt.

Mijn visie op leven en werken met gehoorverlies is dat:

► Als je expert bent in je eigen gehoorverlies, je veel ontspannener kunt leven en werken.

►Dat je gehoorverlies niet in je eentje hebt, maar samen met je gesprekspartner. Communiceren doe je immers samen.

►Dat niet betekent dat gehoorverlies nooit lastig is of nooit meer pijn doet. Je zult beperkingen blijven ervaren. Als je durft te ontdekken en te proberen, ligt er een wereld vol mogelijkheden op je te wachten!